Pobuna Srba u Hrvatskoj
Početak balvan-revolucije
Pre 21 godinu, 17. avgusta 1990, naoružane formacije Srba, pod vođstvom Milana Babića, balvanima i kamenjem su pregradile puteve u Dalmaciji, čime su prekinuli komunikaciju između južnog i severnog dela Hrvatske
Barikade su prvibotino podignute kod Knina, a ubrzo su se proširile na još nekoliko mesta u severnoj Dalamciji. Bila je to tek početna faza oružane pobune dela Srba u Hrvatskoj, čiji je ustanak podržavao državni i vojni vrh iz Srbije i krugova u JNA. Prethodno je krajem jula 1990. godine SDS je održao miting na kojem je, uz svesrdnu podršku mantijaša iz Srpske paravoslavne crkve, usvojena je Deklaracija “o suverenosti i autonomiji srpskog naroda u Hrvatskoj”. Tim aktom je između ostalog utvrđeno da Srbi imaju mogućnost da raspišu referendum o pitanju svog statusa u Hrvatskoj, kao i o svim drugim pitanjima koja se tiču autonomije i suvereniteta. Svega nekoliko dana kasnijena sastanku Srpskog nacionalnog vijeća (SNV) odlučeno je da se raspiše plebiscit o autonomiji i suverenitetu srpskog naroda u Hrvatskoj, što je Vlada Hrvatske tog 17. avgusta 1990. proglasila ništavnim i protivzakonitim.
Tokom poslepodneva iz Knina su počele da stižu dramatične vesti. Milan Babić, ondašnji predsednik Skupštine opštine Knin, proglasio je ratno stanje, a Štab za odbranu grada proglasio je pripravnost građana, koja je stupila na snagu odmah. Svi putevi u smeru ka Kninu bile su blokirani. Na prilazima gradu stajale su naoružane seoske straže. Saobraćajna veza između južne i severne Hrvatske u potpunosti je bila prekinuta. Time je nastala nakaradna teritorijalna konstrukcija SAO Krajina koja će se 1991. integrisati u još poremećeniju, nikad priznatu formaciju Republiku Srpsku Krajinu (RSK) koja će nakon 1995. godine, nastaviti da živi još jedino u poremećenim umovima članova tzv. Vlade u izbeglištvu. Jedan od predsednika tzv. RSK Goran Hadžić uhapšen je I sproveden u Hag sedmog meseca 2011.
No, vratimo se još malo na vreme balvan-revolucije. U tom periodu Beograd militaristički širokogrudo šalje oružanu pomoć “ustanicima” koji uveliko formiraju alternativne forme vlasti kojima se daje privid legitimiteta. Kriminalci i bitange preuzimaju vlast, kao predsednici ove ili one SAO, neljudski se ponašaju prema komšijama drugih nacionalnosti, onim nesaoističkim. Oni nisu bili poželjni i vrlo su brzo nečovečno udaljeni.
Govoreći o uzrocima pobune Srba u Hrvatskoj, Stjepan Mesić, ondašnji predsednik hrvatske Vlade, rekao je: "Sve je to bilo smišljeno i planirano i time je zapravo počela realizacija Miloševićeva plana stvaranja Velike Srbije." I nije bio daleko od istine.
Danas, dvadeset jednu godinu kasnije, vođa pobunjenih kninskih Srba Milan Babić već je pet godina mrtav. Haški tribunal ga je juna 2004. godine pravosnažno osudio na 13 godina zatvora zbog zbog zločina nad hrvatskim civilima u Republici Srpskoj Krajini. Ratni premijer i predsednik SAO Krajine i RSK, osuđen je za ubistvo stotina Hrvata i drugih nesrba, okrutni tretman nezakonito pritvorenih nesrba, nasumično uništavanje naselja i namerno uništavanja verskih i kulturnih objekata, od 1. avgusta 1991. do 15. februara 1992. godine.
Bivši ministar unutrašnjih poslova RSK i svojevremeno predsednik te tvorevine Milan Martić je 2008. godine pravosnažno osuđen u Haškom tribunalu na 35 godina zatvora zbog zločina nad nesrbima u Kninskoj krajini, zapadnoj Bosni i Zagrebu 1991–95. Svi zločini počinjeni su, prema presudi, u okviru zajedničkog zločinačkog poduhvata stvaranja ujedinjene srpske države nasilnim uklanjanjem nesrpskog stanovništva sa teritorija RSK. Martić kaznu služi u zatvoru u Estoniji.
Iste godine kada se prisećamo iracionalnih poteza Srba u Dalmaciji, zbog kojih je na koncu stradalo na hiljade ljudi, na Kosovu neki novi “balvanaši” blokiraju puteve granične punktove, koristeći balvane i stenje kao barikade. Balvan je, izgleda, merna jedinica srpske gluposti.
No comments:
Post a Comment