e-novine.com stradao i Milan Milišić

e-novine.com

rave Arhiva

5. oktobra 1991 je u Dubrovniku smrtno stradao i Milan Milišić, jedan od najistaknutijih naših savremenih pjesnika. Bio je jedna od najljepših spona srpske i hrvatske poezije, majstor stiha i sjajan prevodilac, esejista i putopisac.

"Tako se sklopio i završio životni krug sjajnog pesnika, neobičnog, radoznalog i otvorenog čoveka, plemenite, duhovite i suptilne ličnosti, autentičnog gospodina, pravog dubrovačkog gospara i oriđinala Milana Milišića, koji je trajao samo 50 godina." [i]Dragoljug Todorović[/i]

Milan Milišić nije bio slučajna žrtva rata.

Milan Milišić i ljudi istinskog jugoslovenskog opredeljenja , Bogdan Bogdanović, Mirko Kovač, Vidosav Stevanović, Marko Vešović, Rade Šerbedžija i mnogi drugi bili su prava meta programa pomahnitalog srpskog nacionalsocijaliizma i njegovog izvodjača radova Slobodana Miloševića. Istinski SFRJ Jugosloveni su prepoznali zlo dok se još ušunjavalo na prstima i koji su po cenu sopstvenog života i tada vrištali, upozoravali, ali sami i od svih odbačeni, nisu bili u stanju da srpsko hrvatski brod skrenu sa zacrtane maršrute: Od urbicida do genocida, pa sve do Haga, nekad zvanog Nirnberg.

Dubrovnik, Sarajevo, Mostar, -Kotor- su postojali i pre stvaranja bilo kakve Jugoslavije. Naime, sama ideja o povezivanju južnih slovena rodjena je u ovim gradovima. Njihova otvorenost, gostoprimstvo i raznolikost kultura kroz vekove dalo je i ideju za ujedinjenje južnih slovena i stvaranja zajedničke multikulturalne države.
Sa pozicije srpskih nacionalsocijalista, razočaranih u bilo kakvo zajedništvo, trebalo je, za uvek, staviti tačku ne samo na SFRJ Jugoslaviju nego na samu ideju jugoslovensva, saseći je tu na izvoru. Za njih su gradovi, Dubrovnik, Sarajevo, Vukovar predstavljali - samo brda kamenja- i legla anacionalne kopiladi.
Zbog čega su mučeni i ubijani gradovi sa najviše Jugoslovena i njihove dece?
Trebalo je srušiti sve mostove i iskidati sve moguće veze civilizovanih i kosmopolitski nastrojenih ljudi.
Seljačine u generalskim uniformama, ta ruralno primitivna stvorenja, nije trebalo specijalno moliti da ubijaju gradski život i civilizaciju koju, inače, nikad nisu voleli.